2 maart 2018
Overstijgen, een woord waar ik voorheen weinig mee had. Een ver van mijn bed show, of meer een eenvoudige manier om te ontkomen aan doorvoelen en verantwoordelijkheid nemen voor eigen handelen. Iets dat weggelegd was voor anderen, diegenen die “spiritueel” op een ander level leefden.
Heb ik er nu zo’n ander beeld bij? Ja, dat denk ik wel.
De routes naar in contact staan met een Hoger bewustzijn zijn divers. En de meeste routes gaan gestaag en hebben één valkuil. De valkuil van in cirkeltjes blijven lopen, steeds net niet verder komen. Eigenlijk zo genietend van de reis door de momenten van bliss, grace en eenheidservaring, dat de bestemming van ‘all the way’ gaan, minder belangrijk wordt. De valkuil van het genoegen nemen met deze ‘verlichte’ momenten. Angst nog steeds als een trouwe bondgenoot behouden, met het idee dat alleen door het contrast de momenten van geluk herkend worden.
Toen ik koos voor ‘all the way’ gaan, wist ook ik niet wat dat inhield. Verlangen naar een bestemming die niet in woorden uit te drukken is, is een hele vreemde gewaarwording. En toch was het verlangen zó sterk dat ik er met heel mijn wezen “ja” tegen zei. Ongeacht de consequenties voor mijn huidige leven en de keuzes uit het verleden.
Om niet in de valkuil van ‘het lopen in cirkeltjes met het idee zo ergens te komen’ te stappen, is overstijgen nodig.
Als er iets gebeurt wat oude pijn triggert, zowel bij grote als kleine gebeurtenissen, komt er een angsttrigger vrij die verhalen gaat maken. Bij voorkeur verhalen van ervaringen uit het verleden met de pijn die je daarbij voelde. En o, hoe vanzelfsprekend is het bijna om deze verhalen te gebruiken om te verwerken wat je ook nu weer voelt. Je bent er tenslotte ondanks de pijn bovenop gekomen, je leeft nog en misschien heeft het je zelfs een belangrijke les geleerd.
Maar wat is dan overstijgen?
Overstijgen is nodig om de cyclus van herhalende gebeurtenissen met zijn oude lading, te doorbreken. Of anders gezegd, gebeurtenissen met pijn herhalen zich tot je de angst overstijgt. Dan is de cirkel doorbroken en groei je verder. Net zo lang tot álle angsttriggers hun lading hebben verloren. Dan is herhaling niet meer nodig. Zonder lading hebben negatieve ervaringen uit het verleden geen impact meer, nu niet en nooit niet. Ze zijn overstegen.
Verdwijnen de herinneringen dan niet?
Nee zeker niet. Ze blijven wat ze zijn, ervaringen uit het verleden, soms heel helder en soms weggeëbd.
Terwijl de mooie herinneringen geen negatieve lading hebben en daarom niet overstegen kunnen worden. Sterker nog, de mooie momenten en geluksgevoelens komen weer naar boven, vanuit herinnering en toch steeds weer nieuw in het moment.
Liefs,
Marije