2 maart 2019
Zelluf doen!
Was mijn favoriete uitspraak vanaf mijn tweede jaar. Ik stond met handen en voeten in de voortuin, voorover gevallen in de nieuw gestrooide aarde. Mijn ouders wilden mij overeind helpen, maar vanaf dat moment wees ik alle geboden hulp af met “zelluf doen”.
De neiging om mij los te maken van mijn ouders begon al vroeg. Natuurlijk bedacht ik op mijn tweede niet bewust hoe gezond het is om zelfredzaam te worden. Loskomen van je ouders is een heel proces. Sommigen beginnen er laat mee en sommige ouders staan het niet toe, als er al sprake is van een goede hechting.
Loskomen is noodzakelijk om emotioneel stabiel te worden, of ‘emotioneel volwassen’ als je het zo wilt noemen. En dat betekent niet dat je onbewogen elke situatie het hoofd kunt bieden, of dat je niet kwetsbaar mag zijn. Het heeft te maken met leren onderscheiden welke emoties van jou zijn en welke van een ander.
Klinkt eenvoudig, maar van jongs af aan leren we onze emoties kennen aan de hand van die van onze ouders. De neiging om onze emoties te blijven toetsen bij onze ouders kan soms heel lang blijven bestaan.
Loskomen betekent dat je hierbij hun emoties bij hen laat, zonder op zoek te gaan naar goedkeuring.
Liefs,
Marije