12 februari 2019
Vooruitschuiven
Niet het vooruitschuiven van de dagelijkse taken of het eindelijk eens opruimen van de zolder, maar het vooruitschuiven van echte verlangens. Ken je dat?
Een voorbeeld, je hebt een 9 tot 5 kantoorbaan, maar eigenlijk wil je van jongs af aan de vrijheid van het eigen ondernemer zijn. Inmiddels zo gewend aan de vaste inkomsten, blijft de wens van het ondernemen: iets voor de toekomst.
Altijd iets te wensen houden, een deel van je leven “openhouden”, als een stok achter de deur.
Zo wilde ik van kinds af aan schrijver worden. Verhalen en boeken schrijven. Maar, dacht ik, dat kan pas als sluitstuk van mijn leven. Als een levenswerk. Steeds weer nieuwe onderwerpen vinden, leek mij onmogelijk. Ik bewaarde het schrijven als iets om naar te streven en als ik mijn boek zou schrijven, zou dat de afronding van mijn leven zijn. Inmiddels ben ik begonnen aan mijn tweede boek, heb ik ideeën voor een derde en vierde en schrijf ik blogs en metaforen. En blijkt er juist door te beginnen met schrijven een oneindige creativiteit te zijn losgekomen. Die niet alleen zorgt dat ik blijf schrijven, maar die ook de omstandigheden in mijn leven creëert om te blijven schrijven.
Wat ik ervan leerde: een écht verlangen, hoe onwaarschijnlijk ook, niet neerzetten in de toekomst als “stip op de horizon”, om naar te streven. Dan gaat het leven er niet naartoe bewegen. Ga ervoor, nu, zonder angst voor “ja maar, dan heb ik niets meer te wensen”. Geloof mij, er komen nieuwe wensen. Stap voor stap naar je ultieme leven.
Een verlangen dat dringt, niet vooruitschuiven dus.
Liefs,
Marije